تاثيرهاي ناخواسته آتش زدن كاه مزارع از دیر باز مورد توجه کارشناسان فنی این شهرستان بوده است بطوریکه در همین خصوص مقاله ای به قلم مجتبی شعاع، دکترای فیزیولوژی زراعی و رییس فعلی اداره امور اراضی این مدیریت با عنوان " آتش شوق و دود حسرت" در تاریخ 15 تیر 1390 در روزنامه شرق به چاپ رسید.

به گزارش روابط عمومی مدیریت جهادکشاورزی شهرستان نی ریز وی در این مقاله  آورده است

­هر ساله با فرارسيدن فصل كاشت گندم، زارعان با شور و شوق خاصي مقدمات كشت و كار گندم را فراهم می آورند به همراه گندم جوانه می زنند و جان می گیرند. آن زمان که نسیم، گندم زار را نوازش می کند روحشان جلا پیدا می کند و زمانی که آفتاب خردادماه رنگ سبز بوته ها را به رنگ طلایی در می آورد احساس غرور می کنند؛ اما زمین ساکت و بی ادعا، بی هیچ چشمداشتی آنچه را که در قلب خود دارد نثار بوته ها می کند. آن زمانی که کار برداشت خاتمه می یابد، کشاورزان با بی مهری تمام کاه و کلش باقی مانده رابه دست بی رحم آـش می سپارند و خاکستری سیاه بر چهره خاک می نشانند. شاید زمین با خود می اندیشد که چرا به چنین پایانی رسیده است؟!

در سال های اخیرکه کشور دچار خشکسالی های ممتد شده است حفظ ماده آلی خاک و جلوگیری از کاهش آن بسیار ضروری است به خصوص در خاک های ایران که محتوای نسبی مواد آلی آن پایین است. مواد آلی برای تشکیل خاکدانه و ایجاد خلل و فرج  در خاک های کشاورزی بسیار ضروری اند و سوزاندن بقایای گیاهی در مزارع عمدتاگندم و ذرت علاوه بر ایجاد آلودگیهای زیست محیطی، موجب افزایش و تسریع در فرسایش های بادی و آبی خاک و کاهش ظرفیت جذب و ذخیره آب در خاک می شوند؛ چرا که مواد آلی قادرندتا شش برابر وزن خودآب جذب کنندو با مضرات بی شمار دیگر که موجب کاهش حاصلخیزی خاک و در نهایت غیر قابل استفاده شدن آن شود، مقابله کنند.

به قول سعدی شیخ شیرین سخن شیراز :

سرچشمه شاید گرفتن به بیل

چو پرشد نشاید گذشتن به پیل